سقف وقاحت کجاست؟
پی و پایه شرارت از چه ملاتیست؟
ستون جهالت چند متر است؟
خانه ولایت جاهلان چند ریشتر زمین لرزه را پایدار است؟
خسته ایم اما امیدوار.
دیگر از شنیدن خبر اعدام تعجب نمیکنیم افسوس و آه را صدا میکنیم
دیگر جاهالان استخدام شده باتوم و چماق بدست وحشتزده مان نمی کند. روزهای مبارزه را بیادمان میآورد.
دیگر مطبوعات را جز برای پاک کردن پنجره غبار گرفته بکار نمیبریم.
تلویزیون که میگویند یاد بادمجان می افتیم که دور یک قاب روشن چیده شده و آماده میل کردن است.
رسانه که میگویند یاد گوشی موبایلی می افتیم که روز واقعه تصویر کشته شدن ندا را با چشمهای گریان گرفت و جاودانه شد.
ولایت که میگویند. همه چرکی هایی که در زندگی دیده ایم با همه بودی گندش به یادمان می افتد.
و خامنه ای که میگویند. نمیدانم واقعا نمیدانم کجای حافظه ام این نام را گذاشته ام دلم میخاهد از آن سلولهای مغزی که این نام را ذخیره کرده اند عذر خواهی کنم.
صدای ما همه درد و امید است و سلاحمان عشق و پایداری. و نوای خوش پیروزی که از دوردست نواخته میشود، و صدای آرام آرام ریختن بنای فاسد جمهوری جهل و فساد خ ا م ن ه ا ی، زیباترین ترانه دنیای این روزهای من
پی و پایه شرارت از چه ملاتیست؟
ستون جهالت چند متر است؟
خانه ولایت جاهلان چند ریشتر زمین لرزه را پایدار است؟
خسته ایم اما امیدوار.
دیگر از شنیدن خبر اعدام تعجب نمیکنیم افسوس و آه را صدا میکنیم
دیگر جاهالان استخدام شده باتوم و چماق بدست وحشتزده مان نمی کند. روزهای مبارزه را بیادمان میآورد.
دیگر مطبوعات را جز برای پاک کردن پنجره غبار گرفته بکار نمیبریم.
تلویزیون که میگویند یاد بادمجان می افتیم که دور یک قاب روشن چیده شده و آماده میل کردن است.
رسانه که میگویند یاد گوشی موبایلی می افتیم که روز واقعه تصویر کشته شدن ندا را با چشمهای گریان گرفت و جاودانه شد.
ولایت که میگویند. همه چرکی هایی که در زندگی دیده ایم با همه بودی گندش به یادمان می افتد.
و خامنه ای که میگویند. نمیدانم واقعا نمیدانم کجای حافظه ام این نام را گذاشته ام دلم میخاهد از آن سلولهای مغزی که این نام را ذخیره کرده اند عذر خواهی کنم.
صدای ما همه درد و امید است و سلاحمان عشق و پایداری. و نوای خوش پیروزی که از دوردست نواخته میشود، و صدای آرام آرام ریختن بنای فاسد جمهوری جهل و فساد خ ا م ن ه ا ی، زیباترین ترانه دنیای این روزهای من
